بدون شک اروپایی‌ها در آینده‌ای نه‌چندان دور ناچار به اصلاح رویکرد و راهبرد خود نسبت به آمریکا هستند، اما هزینه‌های هنگفتی بابت این تغییر اجباری پرداخت خواهند کرد. یکی از این هزینه‌ها می‌تواند فروپاشی ساختار امنیتی اروپا و حذف احزاب و گروه‌های سنتی از قدرت باشد.
به گزارش اخبار ایران من، متن پیش رو یادداشت اختصاصی حنیف غفاری، کارشناس مسائل بین‌الملل در پایگاه تحلیلی راهبرد معاصر است که در ادامه می‌خوانید؛
هزینه های بازی اتحادیه اروپا در زمین آمریکا روز به روز افزایش می یابد و در این میان، نگرانی ها نسبت به بازگشت دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا به کاخ سفید بار دیگر این دغدغه را میان اروپایی‌ها ایجاد کرده است که تاریخ مصرف تعلق راهبردی-امنیتی قاره سبز به آن سوی آتلانتیک چه زمانی پایان می یابد؟
کامالا هریس، معاون جو بایدن، رئیس جمهور و آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا در کنفرانس امنیتی مونیخ با کار دشواری مواجه بودند که از عهده آن به درستی بر نیامدند. آن‌ها باید به متحدان خود در ناتو اطمینان می دادند واشنگتن همچنان به دفاع از امنیت این کشورها متعهد است.
سران اروپایی بار دیگر سخن از لزوم تغییر ریل گذاری خود در نظام بین الملل ( بر مبنای وابستگی نداشتن به آمریکا) به میان آورده‌اند
با وجود این، سایه حضور ترامپ در کاخ سفید (طبق نظرسنجی های عمومی و ایالتی) به اندازه ای سنگین است که جایی برای خطرپذیری اروپایی‌ها در قبال آینده باقی نمی گذارد. ضمن اینکه در دوران ریاست جمهوری بایدن نیز کمک‌های مالی و تسلیحاتی آمریکا به اوکراین در ماه‌های اخیر با وقفه ای معنادار از سوی کنگره مواجه شده است.
در این میان، سران اروپایی بار دیگر سخن از لزوم تغییر ریل گذاری خود در نظام بین الملل ( بر مبنای وابستگی نداشتن به آمریکا) به میان آورده‌اند، اما بر همگان مسجل است چنین اراده ای دست‌کم میان نسل کنونی سیاستمداران اروپایی وجود ندارد. افرادی مانند امانوئل مکرون، اولاف شولتز و جوزف بورل بیش از آنکه نماد گذار از وضعیت فعلی اروپا به‌شمار روند، به نمادهای شکست و سکون در این مجموعه تبدیل شده اند.
حدود یک ماه پیش ترامپ در قامت گزینه پیشتاز حزب جمهوری‌خواه برای انتخابات ریاست جمهوری اعلام کرد در صورت پیروزی، از متحدان ناتو که نتوانستند از عهده پرداخت سهم هزینه‌های دفاعی خود برآیند دفاع نخواهد کرد.
در این میان سخنان کریستین لیندنر، وزیر دارایی و رئیس حزب دموکرات آزاد آلمان مورد توجه محافل امنیتی و سیاسی اروپا قرار گرفته است. وی از سیاستمداران خواست مدل جایگزینی را که می تواند شامل تسلیحات هسته‌ای آلمان، انگلیس و فرانسه باشد، در نظر بگیرند.
با وجود این، به نظر می آید اظهاراتی وی صرفاً نوعی ژست سیاسی و تبلیغاتی با هدف اعلام وجود اروپایی‌ها در عالم سیاست تلقی شود. متأسفانه اروپایی‌ها بازی در زمین آمریکا را به مثابه راهبرد کلان در حوزه امنیتی-سیاسی پذیرفته اند.
در این میان مفهوم امنیت جمعی در اروپا بیش از پیش تحت تأثیر بلاتکلیفی، بی اراده بودن و وابستگی سیاستمداران اروپایی به واشنگتن قرار گرفته است. نظرسنجی ها و تحقیقات میدانی در اروپا نشان می دهند، شهروندان کشورهای عضو و غیرعضو اتحادیه اروپا خواستار استقلال راهبردی از آمریکا هستند.
با وجود این، مقام‌های احزاب سنتی در اروپا ازجمله سوسیال دموکرات‌ها و محافظه کاران در دهه های گذشته و اخیر به مهره بازی کاخ سفید در جهان تبدیل شده اند.
بدون شک اروپایی‌ها در آینده ای نه چندان دور ناچار به اصلاح رویکرد و راهبرد هستند، اما هزینه های هنگفتی بابت این تغییر اجباری پرداخت خواهند کرد. یکی از این هزینه ها می تواند فروپاشی ساختار امنیتی اروپا و حذف احزاب و گروه‌های سنتی از قدرت باشد.
انتهای پیام