مطالب مختلفی درباره رای دادن از واجب تا مباح در خصوص آن بیان شده است که هر کس بر اساس اعتقاد درونی و “واقعی” خود و نه از روی تظاهر ان شاءالله می بایستی عمل نمایند.
اگر بخواهیم بدون آمار دقیق حتی تقریبی بر اساس شنیده های میدانی یک ارزیابی ساده داشته باشیم شاید بشود به یک دسته بندی کلی در سه بخش بشرح زیر رسید: خدا کند دسته بندی نگارنده دزست باشد !
الف: عده زیادی می گویند رای دادن از سوی آنها کاملا تحریم شده است و رای نخواهند داد ؟
ب: عده ای هم بسیار بی تفاوت به اصل رای گیری می باشند و اینکه آنها علاقه ای به رای دادن بدلایل گوناگون اصلا ندارند !
پ: مسلما عده ای هم که حداقل در حال حاضر خیلی بزبان نمی آورند شدیدا منتظر روز رای گیری هستند.
حال تجربه خودم در یک مجتمع آپارتمانی، وقتی عده زیادی از مالکان رای ندادند یا بی تفاوت حتی در جلسه مجمع عمومی ساختمان (همان مجلس تعاونی مجتمع) حضور نیافتند، ناگهان چند نفر هماهنگ در جلسه شرکت و به افرادی رای دادند که حداقل بر اساس اسناد موجود، فعلا آنقدر خلاف کرده اند که هنوز عمق آن هویدا نیست !
از این داستان کوتاه می خواهم استفاده کنم و عرض کنم، با رای ندادن انقلابی رخ نخواهد داد و انقلابی حاصل آن نخواهد شد. به احتمال زیاد داستان مجتمع مسکونی بالا رخ خواهد داد و آنگاه همه متضرر خواهیم بود. بنظر با رای دادن درست و انتخاب افراد دانا می توان زودتر به نتیجه مطلوب رسید.
رای دادن به یک لیست خاص خود ضد رای دادن بنظر می رسد ! رای دادن به افراد غیر تخصصی به صلاح کشور بنظر نمی رسد، رای دادن به افرادی که در دوران قبلی مجلس خوب عمل نکرده اند برای آینده کشور درست نیست، رای دادن بر اساس تخصص و کمیسیون های مطرح مجلس مثل عمران، کشاورزی، اقتصاد، صنعت و … بهترین روش برای آینده ایران در حال حاضر بنظر می رسد.
در نهایت باز هر کس براساس اصول اعتقادی خود باید عمل نماید ولیکن باور کنید افرادی که در انتخابات هیت مدیره مجتمع ساختمان ما شرکت نکردند یا بی تفاوت بودند اکنون از بقیه نالان تر هستند !؟
* استاد نمونه کشور