بزرگترین حیوان تاریخ، بزرگتر از ۳ اتوبوس/ دایناسور نیست، هنوز هم زنده است! / عکس

نهنگ آبی یا وال آبی با نام علمی Balaenoptera musculus بزرگترین حیوان روی زمین است که با اندازه و ملایمت شگفت‌انگیز خود، هیبت شگفت‌انگیزی دارد.

پنج زیرگونه شناخته شده از نهنگ آبی وجود دارد که شامل نهنگ آبی شمالی، نهنگ آبی قطب جنوب(بزرگترین گونه)، نهنگ آبی اقیانوس هند شمالی، نهنگ آبی کوتوله و نهنگ آبی شیلیایی است.

نهنگ‌های آبی را می‌توان در تمام اقیانوس‌های اصلی به جز قطب شمال یافت.

نهنگ‌های آبی معمولاً دور از سواحل یافت می‌شوند و به صورت فصلی به مکان‌های تکثیر و تغذیه خود مهاجرت می‌کنند. با این حال، آنها بیشتر در خلیج کالیفرنیا در مکزیک، در امتداد سواحل کالیفرنیا، در خلیج سنت لارنس در کانادا و سواحل سریلانکا دیده می‌شوند.

امروزه تنها کسری از تعداد نهنگ‌های آبی که زمانی در دریاها پرسه می‌زدند، باقی مانده است که به دلیل شکار بی‌رویه آنهاست، زیرا روغن نهنگ زمانی بسیار ارزشمند بود.

نهنگ آبی بزرگترین حیوان تاریخ زمین

یکی از واقعیت‌هایی که شاید غیر منتظره باشد، این است که نهنگ آبی بزرگترین موجودی است که تاکنون روزی زمین زیسته و بله، این شامل دایناسورها نیز می‌شود. بزرگترین نهنگ آبی که تاکنون ثبت شده حدود ۲۰۰ تن وزن و ۳۳ متر طول داشته است که به اندازه طول سه اتوبوس است.

همانطور که انتظار می‌رود، اندام‌های این حیوان نیز بسیار بزرگ است. به عنوان مثال سرخرگ‌های نهنگ آبی به قدری بزرگ است که یک کودک انسان می‌تواند در آن شنا کند یا قلب نهنگ آبی به اندازه یک خودروی کوچک است، اما نسبت به یک خودرو وزن بسیار کمتری دارد و وزن آن حدود ۱۸۰ کیلوگرم است. زبان آنها به تنهایی می‌تواند به وزن یک فیل باشد.

با این حال، مغز نهنگ آبی نسبت به بقیه اعضای بدنش بسیار کوچک است و تنها در حدود ۵.۵ کیلوگرم وزن دارد. اگرچه این وزن هم مغز این حیوان را به یکی از بزرگترین مغزها میان حیوانات تبدیل می‌کند.

ریه‌های نهنگ‌های آبی می‌تواند حدود ۵۰۰۰ لیتر هوا را در خود جای دهد. برای مقایسه بد نیست بدانید که ریه‌های انسان می‌توانند تنها حدود شش لیتر هوا را در خود نگه دارند. همچنین سرعت بازدم نهنگ‌های آبی می‌تواند به حدود ۶۰۰ کیلومتر در ساعت برسد.ریه‌های نهنگ‌های آبی می‌تواند حدود ۵۰۰۰ لیتر هوا را در خود جای دهد.

نهنگ‌های آبی می‌توانند تا یک ساعت زیر آب بمانند که به دلیل توانایی آنها در ذخیره اکسیژن در گلبول‌های قرمز خون است.

۵۸۵۸